تحریم ها چالش پیش روی کشور است و این موضوع را که تحریم محدودکننده است، همه می‌دانند. وزیر امور خارجه ما جایی گفتند که ما خودمان انتخاب کردیم که جور دیگر زندگی کنیم. به دوستان عزیزم می گویم، آیا دوست دارید که یک رییس جمهور خارجی بگوید که اگر چتر حمایتی ام را از روی شما بردارم سه هفته دوام نمی آورید!. برای کشورهای همسایه ما آقای ترامپ دارد به صراحت این حرف را می زند.».
این روزها دشمنان ما بلند بلند فریاد می‌زنند که به دنبال صفر رساندن صادرات نفت ایران هستند و مسئولان کشور نیز در مقابل می گویند که قادر به انجام اینکار نخواهند بود. عربستان و امارات معتقدند که در برابر ایران به لحظه حساس تصمیم‌گیری رسیده‌اند. خالد بن سلمان، پسر پادشاه و معاون وزیر دفاع عربستان، اخیراً در کنفرانسی در مسکو درباره ایران تصریح نموده امروز منطقه ما در یک چهار راه قرار گرفته که مستم اتخاذ موضع قاطعی است»
رسانه‌های سعودی و اماراتی لغو معافیت‌های تحریمی، را به مثابه ساعت صفر» و تیر خلاص» توصیف می نمایند که ایران را از خون نفتی» محروم می‌کند. از نظر آنان، ترامپ شیری» است که در کمین نظام ایران نشسته است. رییس جمهور آمریکا نیز در هر فرصتی به دنبال دوشیدن گاوی است که به تعبیر او، چیز دیگری جز این ندارد.
جدا از بازی ها و لفاظی های رسانه‌ای، باید به این مهم اندیشید که این مجادلات لفظی، میدان مبارزه‌ای هم خواهد داشت. ما بدون هیچگونه تردیدی به روزهای مهمی نزدیک می شویم و زمان برای ما اهمیت فراوانی دارد. به نظر می‌رسد مسئولان نظام در این خصوص باید اندیشه کنند که برای مقابله با این حجم از دشمنی، چه کاری باید صورت پذیرد؟ کلید این در، در جیب چه کسی است؟ آیا این کلید را باید در جیب تمردان کشورمان جستجو نمود یا نظامیان کشور این کلید را در اختیار دارند؟ در میان بانکداران باید دنبال آن فرمانده گشت یا باید به دنبال مردی از تبار اقتصاددانان رفت؟
به ساده ترین شکل باید پرسید فرمانده این ارتش از کدام گروه از فرماندهان باید انتخاب شود؟ یون، بانکداران، نظامیان، صنعت گران، حقوقدانان، اصحاب رسانه و یا اقتصاددانان؟
تردیدی نیست که تمداران کشورمان در دوره پرفشار مذاکرات منتهی به برجام نقش تعیین‌کننده‌ای را ایفا نمودند. آیا در دوره کنونی نیز باید بار اصلی مقابله با تحریم ها مجدداً آنان بر دوش کشند؟ آیا دراین روزها آنان قادر به انجام این کار خواهند شد؟ به زعم نویسنده این کار در شرایط فعلی شدنی نیست. چراکه طراحان فشار بر ایران، در دوره کنونی همواره از یک اشتباه استراتژیک رییس جمهور اوباما نام می بردند و آن اینکه توافق قبلی موجب گردید ایران به راحتی از فشار بین المللی خارج گردد.» و در دوره جدید، فشارها تا حصول کامل نتایج مدنظر آنان، باید باقی بماند. از اینرو به نظر می‌رسد که تمردان کشورمان قادر نخواهند بودند با استفاده از هنر دیپلماسی خود، نقش آفرین اصلی این کارزار باشند.
همواره اقتدار نظامی یک کشور موجب آرامش شهروندان آن بوده است. از اینرو جایگاه نظامیان در هر نظامی، اهمیت فراوانی دارد لیکن در این مساله، رویارویی و چهره به چهره شدن با دشمنان در آخرین اولویت نظام قرار خواهد داشت.
با توجه به اینکه ماهیت این دوره تحریم ها، اقتصادی است، به نظر می‌رسد هرگونه فعالیتی باید با محوریت این حوزه صورت پذیرد. همانند ایالات متحده که مرکزیت این فعالیت ها را در وزارت خزانه داری خود متمرکز نموده است، مبارزه با تحریم های ثانویه نیز باید در وزارت امور اقتصادی و دارایی کشورمان متمرکز گردد. طبیعی است دیپلماسی فعال و تحرکات نظامی کشور و هرگونه فعالیت در حوزه بانک و. به صورت هماهنگ در این مرکز صورت می پذیرد.
در این مرکز می بایستی برنامه جامعی با سناریوهای مختلف مبتنی بر آینده پژوهی طراحی گردد و عملیات پایش و رصد فعالیت ها با جدیت دنبال شود. طبیعی است هرگونه تغییر در شرایط باعث انجام تغییراتی در برنامه جامع خواهد گردید. طراحی این برنامه بر عهده اقتصاددانان کشور با فرض حفظ شرایط موجود و حفظ اشتغال و معیشت مردم صورت خواهد پذیرفت. متاسفانه تاکنون اقتصاددانان کشورمان همواره در حاشیه کارها قرار داشته و این امر موجب ضرر و زیان فراوان گردیده است. اینبار اما کلید حل مشکلات در جیب اقتصاددانان می باشد. امری که به نظر می‌رسد مورد غفلت دولتمردان کشورمان قرار گرفته است. باید به صورت شفاف و بدون رودربایستی به ریاست محترم جمهور عرض کرد، کلید این مساله دیپلماسی نیست چراکه دشمنان کشورمان، در دیپلماسی را بسته اند و و اگر این در بازشود، ما فضای بیرونی را نخواهیم داشت و آنان به داخل هجوم خواهند آورد.
نباید فراموش کرد که وسعت خاک، تنوع آب و هوا، نیروی جوان، جمعیت فراوان، منابع و ذخایر عظیم خدادادی چنانچه با یک مدیریت منطقی توام گردد، پیش روی هر نیروی قاهری خواهد ایستاد.
از سوی دیگر تاریخ نشان داده است هرگز برنده مطلق در جهان وجود نخواهد داشت. قطعاً دولت فعلی آمریکا، قادر نخواهد بود به زورگویی هایش در قبال دنیا ادامه دهد، از اینرو تنها گذشت زمان او را و دوستان یهودیش را به عقب خواهد راند. بنابراین این امکان وجود دارد که در یک زمان منطقی، فشارهای اقتصادی از گرده مردم کشورمان برداشته شود. لیکن تا طی شدن آن زمان، هنر دولت فعلی آنستکه با اقدامات منطقی و عملیاتی و خالی از شعار حرکت نمایند.
در این مسیر، اهمیت دادن به بخش خصوصی و تسهیل فعالیت های آن راهگشاست. بازنگری بر روی قوانین، توزیع عادلانه تر امکانات، اهتمام به افزایش بهره وری در بخش دولت، توجه به جوانان کشور در حوزه های مدیریتی نیازمند هیچگونه هزینه‌ای نمی باشد.
و در این میان هیچگونه اهمالی و انفعالی پذیرفته نیست. باید کلیه بخش های کشور نسبت به شرایط موجود نقش کلیدی خود را ایفا نمایند. وقتی دشمنان ما، برای اعمال فشار به کشورمان عزیزمان، ایران، ترکیبی از چهار اصل یکپارچه سازی»، هوشمندسازی» و تجمیع ظرفیت‌ها» و تعمیم تحریم‌ها» را مطرح می کنند، و پادوان محلی آنان شعار می دهند امروز منطقه ما در یک چهار راه قرار گرفته که مستم اتخاذ موضع قاطعی است» باید از همه ظرفیت ها استفاده نمود. باید اتحاد بین کلیه بخش های نظام، خالی از هرگونه منیت و اهداف جناحی شکل گیرد. طبیعی است در صورتیکه درست عمل نماییم، آقای تاجرقمارباز، تنها به دوشیدن شیر گاوهای محلی خواهد پرداخت و سرش با جیک جیک هایش با پادشاهان کاغذی منطقه این گونه گرم خواهد بود:
.we are losing our ass defending you and you have a lot of money”
http://akharinkhabar.ir/analysis/5235438/%D8%B3%D8%B1%D9%85%D9%82%D8%A7%D9%84%D9%87-%D9%81%D8%B1%D9%87%DB%8C%D8%AE%D8%AA%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%AF-%D9%81%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87%DB%8C-%D9%85%D9%82%D8%A7%D8%A8%D9%84%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D8%AD%D8%B1%DB%8C%D9%85%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%DA%A9%D8%AC%D8%A7%D8%B3%D8%AA
کشور ,کشورمان ,ها ,یک ,صورت ,های ,در این ,به نظر ,در دوره ,نظر می‌رسد ,از اینرو
درباره این سایت